برای روز میلاد تن من ، نمی خوام پیرهن شادی بپوشی

به رسم عادت دیرینه حتی ، برایم جام سرمستی بنوشی

برای روز میلادم اگر تو ، به فکر هدیه ای ارزنده هستی

منو با خود ببر تا اوج خواستن ، بگو با من که با من زنده هستی

که من بی تو نه آغازم نه پایان ، تویی آغاز فصل بودن من

نذار پایان این احساس شیرین ، بشه بی تو غم فرسودن من

نمی خوام از گل های سرخ و آبی ، برایم تاج خوشبختی بیاری

به ارزشهای ایثار محبت ، به پایم اشک خوشحالی بباری

بزار از داغی دستای تنهات ، بگیره هرم گرما بر سر من

بزار با تو بسوزه جسم خسته ام ، ببینی آتش و خاکستر من

تو ای تنها نیاز زنده بودن ، بکش دست نوازش بر سر من

به تن کن پیرهنی رنگ محبت ، اگر خواستی بیایی دیدن من